Waarschuwing
Dit verhaal is niet geschikt voor De Jongen Die Altijd Zo Veel Biertjes Drinkt Bij Het Bridgen, De Professor en De Jongen Van Het CPB.
Voorwoord
Dit kerstverhaal van Tom Pieter is FICTIE. Dat heeft echter niet tot gevolg dat geen van de hieronder beschreven gebeurtenissen ook daadwerkelijk niet heeft plaatsgevonden.
Proloog
Het eerste team van de schaakclub Soest won met 4,5-3,5 van SOPSWEPS'29. Tom Pieter speelde een fraaie remise. De Goeroe meldde zich kort voor de wedstrijd ziek en kwam niet in actie. In feite kostte dat de ploeg uit Oud-Valkeveen de overwinning, want De Jongen Van Het CPB en De Jongen Die Altijd Zo Veel Biertjes Drinkt Bij Het Bridgen verloren kansloos. De Professor won met veel geluk. Alle andere Soppers speelden geweldig maar moesten met remise genoegen nemen. De Donateur en De Trainer waren als toeschouwer goed in vorm maar konden met zijn tweeën de nederlaag ook niet afwenden. In dat deel van de ploeg werd duidelijk de inbreng van een financieel directeur gemist.
Hoofdstuk 1
Na de publicatie van Transfer kon het niet uitblijven. Een beweging binnen SOPSWEPS'29 die zich hardop voor De Goeroe en tegen Tom Pieter zou uitspreken. Niettemin was Tom Pieter toch verrast door de heftigheid waarmee tijdens het diner de aanval op hem werd ingezet.
"Normaal lees ik de verhalen van Tom Pieter altijd met veel plezier, maar om Transfer heb ik niet een keer moeten lachen", begon De Jongen Van Het CPB. "Ik kon er geen humor in ontdekken", deed De Jongen Die Altijd Zo Veel Biertjes Drinkt Bij Het Bridgen een duit in het Zakje. "Ik ook niet", dacht De Professor hardop, en hij besloot voorlopig de hetze tegen Tom Pieter met: "Ik denk dat je dit soort stukjes eigenlijk helemaal niet zou moeten schrijven".
Tom Pieter hield zich groot maar werd er verdrietig van. Transfer was serieus bedoeld en misschien wat hard van toon geweest, maar hadden die jongens dan helemaal niet door met wat voor ragfijn spel De Goeroe bezig was? Daarom had hij humor in zijn vorige verhaal dan ook als een gepasseerd station beschouwd.
Van De Jongen Van Het CPB kon Tom Pieter de houding overigens wel begrijpen. Die was zo aardig dat hij zelfs met zijn vrouw nooit ruziemaakte. Maar van de andere leden van de vijfde colonne had hij meer steun verwacht. Hoe lang kenden ze hem nou en hoe lang De Goeroe? De enige persoon die onvoorwaardelijk in Tom Pieter bleef geloven was Joyce, de vrouw die in het verleden zelf het slachtoffer was geworden van de praktijken van De Goeroe. Hij bedacht dat hij het wel een goed idee zou vinden als Joyce ook lid zou worden van SOPSWEPS'29.
"Het is gewoon allemaal te snel gegaan met Machiel", meende De Ivoorhandelaar. "Hij is natuurlijk wel sympathiek, maar dat binnen zes maanden de hele club aan zijn voeten ligt, nee, dat slaat eigenlijk helemaal nergens op". Daarmee sloeg De Ivoorhandelaar de spijker op zijn kop. Diep in zijn hart wilde Tom Pieter zelf het populairste lid van de club zijn; of dat De Ivoorhandelaar of desnoods Arend Blafkameel dat was. Maar niet iemand die dat met maniertjes en manipulaties van alles en nog wat bereikte, terwijl hij in werkelijkheid een narcistische eikel was, met sadistische trekjes bovendien.
De Directeur voorzag problemen voor de tweede helft van de competitie en probeerde de boel ter plekke te lijmen. Hij zocht telefonisch contact met De Goeroe die direct opnam. Nu wel! Direct werden er van alle kanten luidruchtig steunbetuigingen richting de telefoon van De Directeur geroepen. "Van Harte Beterschap, hè?" En: "Wij houden wel van je, hoor…". Het werd tijd voor Tom Pieter om zijn nederlaag toe te geven. Hij zou de rest van seizoen keer op keer moeten aanhoren waarom hij geen clubkampioen was geworden. En dat wist hij zelf al een maand of drie. Omdat De Goeroe in totaal verloren stelling hem geen remise gunde en hem doelbewust door de vlag had geslagen.
Epiloog
"Ik wil best lid worden van SOPSWEPS'29, Botje, maar dan moet daar natuurlijk wel wat tegenover staan". Tom Pieter – tegenwoordig allergisch voor financiële eisen van vrouwen – voelde een koude rilling over zijn rug lopen. Zelf bij Joyce. Was hij daarom speciaal naar Groningen afgereisd? "Jaaah, ik vind het heel vervelend dat er op maandag- en dinsdagavond geen detective meer op Nederland 1 is", ging Joyce verder. "Om elf uur achterover leunen op de bank en dan lekker naar eeeh, nou ja, naar Amanda Burton of zoiets kijken. En jullie hebben toch die jongen die daar over gaat?".
De Netmanager wist niet direct met wie hij te maken had, maar na een korte introductie van Tom Pieter (Joyce, van LSG!) en wat zenuwachtig aftasten van elkaar, kwam al snel de volgende deal uit de bus: Joyce meldt zich nog voor juni aan als potentieel lid van SOPSWEPS'29, en in het nieuwe televisieseizoen elke maandag en dinsdag… Dat scheen ineens perfect in het zendermodel te passen.
***
vrijdag 26 december 2008
Kerstverhaal
maandag 24 november 2008
Transfer
Gert en Tom Pieter waren een heel eind gekomen maar uiteindelijk was het niet gelukt en dat was jammer. Want behalve dat Machiel dus niet zo heel goed kon schaken, leek alles Tom Pieter aantrekkelijker dan negen keer met die freak uit eten te moeten. Zelfs als De Jongen Die Altijd Zo Veel Biertjes Drinkt Bij Het Bridgen dat voor hem zou betalen. Die avond bood Michiel hem dat tenminste aan op de parkeerplaats voor het Groningse Denksportcentrum, maar Tom Pieter besloot dat hij toch liever alleen en zelf betalend bij de McDonalds van Hoogeveen ging eten.
Waar de directeur en zelfs de voormalige webmaster - maar nog altijd de huidige Fuckin’ Li – aan het eind van het vorig seizoen en daarna er van overtuigd waren geweest dat SOPSWEPS'29 in het middenrif versterking kon gebruiken en dat Machiel daarvoor de aangewezen persoon was, Tom Pieter was dus al die tijd een tegenovergestelde mening toegedaan. Direct nadat hij vorig seizoen gehoord had van de poging van Machiel om zich tijdens en na afloop van de wedstrijd LSG III-SOPSWEPS’29 bij de Oud-Valkeveense club in te likken, waren bij hem de alarmbellen gaan rinkelen.
Maar, zo had de Ivoorhandelaar hem verteld, hij (Machiel) kent al onze rugnummers uit zijn hoofd en leest alle verhalen op onze website. Bepaald geen pré dacht Tom Pieter, alleen een freak dus zou zoiets kunnen, dan wel daar zin in hebben. Zo leuk waren zijn verhalen nu eenmaal ook weer niet. En van de schaakkwaliteiten van Machiel was hij allerminst gecharmeerd. Terwijl die daar bovendien zelf een misplaatste arrogantie over ten toon spreidde. Het was Tom Pieter de eerste twee ronden opgevallen dat Machiel over alle partijen van zijn kersverse teamgenoten onzinvarianten debiteerde met een air alsof hij Kasparov zelf was. Daarnaast liep hij op te scheppen over kwaliteiten op het gebied van Go, maar Tom Pieter had hem bij hun eerste ontmoeting alle hoeken van het bord laten zien. Zonder daar overigens ruchtbaarheid aan te geven.
En zo bleek dan tegen Unitas, Tom Pieter had het bij het rechte eind gehad. Bij een stand van 4-3 voor SOPSWEPS’29 sloeg Machiel om onduidelijke redenen een remiseaanbod van zijn sympathieke tegenstander Peter Hulshof af om vervolgens het voor hem beter staande toreneindspel kansloos te verliezen. Toen Tom Pieter de partij van Machiel later nog eens naspeelde zag hij bovendien dat de match-loser rond de 30ste ook nog eens zonder goede reden zetherhaling uit de weg was gegaan. Wedstrijd verloren, weg kampioenschap. "In onze relatie was het ook een egotripper", zo herkende Joyce het gedrag van Machiel. "Daarom heb ik er destijds ook snel een punt achter gezet".
Typerend voor Machiel was wel dat hij in plaats van de hand in eigen boezem te steken de schuld voor het gelijke spel bij Tom Pieter (…) die zat me toch te knoeien (…) en later zelfs ook nog bij De Jongen Die Altijd Zo Veel Drinkt Bij Het Bridgen legde. Terwijl dat duo er juist alles aan gedaan had om het verlies van Machiel te compenseren.
De wedstrijd eindigde zo in een deceptie voor Joyce en de andere Soppers waar Machiel ogenschijnlijk en waarschijnlijk ook daadwerkelijk onaangedaan die avond al met vertegenwoordigers van andere clubs aan het bellen sloeg voor een mogelijke transfer voor het seizoen 2009-2010. "Omdat die jongens van SOPSWEPS vergeleken met mij toch te weinig niveau hebben", hoorde Tom Pieter hem nog net zeggen tegen de voorzitter van BSG.
zondag 25 mei 2008
Negenentwintig slaat weer genadeloos toe!
Vooraf al werd er rustig aan de SOP-rating van 47 en 64 gewerkt.
Het machtige getal 29 kondigde zich reeds tevoren aan!
Niet alleen op het toegangsbewijs, ook op het zitkuipje!
Simpele zege Oranje op Oekraïne, aldus de NOS; Tsja...
.
dinsdag 22 april 2008
De ivoorhandelaar, PlayStation 3 en nieuwe technologie
‘Volgens Michiel ben je met schaken helemaal niet ooit 29ste van Nederland geweest’, zei Sven tijdens het eten tegen Tom Pieter. Sven was op bezoek om met Kjell en Ivar een spel op de PlayStation 3 te spelen. Tom Pieter kon de link niet onmiddellijk plaatsen.
‘Eeeh... Michiel, Michiel, wie bedoel je?’
Nu was het Sven zijn beurt om verbaasd te kijken. ‘Nou, die jongen die altijd zo veel biertjes drinkt bij het bridgen’, je weet wel, Míchiel!’
Natuurlijk, Míchiel! Sven stond bij de bridgeclub al een tijdje achter de bar en ze hadden het natuurlijk over hem gehad en toen had Sven een keer gezegd dat Tom Pieter wel redelijk kon schaken en dat had Michiel waarschijnlijk weggelachen en had Sven met zijn mond vol tanden had gestaan.
‘Ja, hij zei iets over Amerikaanse rating en dat daar geen bal van klopte of zo’.
Die had er helemaal niets mee te maken gehad maar Tom Pieter werd nog altijd helemaal blij als hij aan zijn Amerikaanse rating dacht. Zo ook nu. Had Jan van de M. hem niet nog onlangs laten zien dat die nog altijd 2508 was en dat hij daarmee virtueel (want inactief) zo rond de 30ste plaats van de Amerikaanse ranglijst bivakkeerde? En dat een al dan niet gefingeerde campingmatch tussen hem en Tom Pieter die Tom Pieter dan wel met 12-0 zou moeten winnen, dat wel, hem op enkele punten van de nummer 1 Gata Kamsky zou brengen. 12-0, dat was zo gek nog niet maar toen Tom Pieter de match direct wilde formaliseren, bleek Jan van de M. daar in het geheel niet toe bereid.
‘Sven, ik neem aan dat de discussie over mijn vermeende 29ste plaats aan het eind van de avond plaatsvond, maar het is heel simpel. Iedereen kan de FIDE-wereldranglijst van 1 juli 1996 er op nazoeken en daar sta ik toch echt gedeeld 29ste van Nederland met 2405 elo-punten’, zei Tom Pieter.
Het was hem niet duidelijk of Sven hem geloofde. Nou ja, wat maakte het ook uit.
***
ZEVEN... ZES... VIJF... VIER... DRIE... TWEE...
Frank van de Velpen van Nieuwendam keek eens naar zijn klok. Zelden zal zijn lichaam meer adrenaline hebben geproduceerd dan op dat moment. Een paar minuten eerder had de directeur (met wit) voor de vorm nog even een 40ste zet gedaan en had hij de bar opgezocht. Zijn stelling was volkomen verloren en daar ging hij vast even aan de gedachte van opgeven wennen.
Maar nu waren we een paar minuten verder en was Van de Velpen vergeten nog even zijn 40ste zet (met zwart) te doen. Die deed hij nu sneller dan ooit tevoren in zijn leven. Ook het indrukken van de klok ging bijzonder gesmeerd.
Maar te laat was het wel.
De coach van SOPSWEPS beweerde later op de avond dat hij het allemaal had zien aankomen. Dat hij als een waanzinnige niet aan de klok van Van de Velpen dacht om de zwartspeler niet via de reeds door Frank Bekkers in 1984 aangetoonde @-straling op het idee van zijn klok te brengen. Dat zou overigens betekenen dat er van de eveneens bij het bord aanwezige wedstrijdleider weinig uitging want die dacht voortdurend aan de 40ste zet maar die gedachten werden niet door Van de Velpen opgepikt.
Tom Pieter ontdekte later op de avond de volgende lijst op de KNSB-site en die stemde hem bepaald niet vrolijk.
Frank van de Velpen ½ ½ 1 1 ½ ½ ½ ½ . 8 5 3,0 2066 2193
‘Heb ik ook een keer mazzel’, liet de zielsgelukkige directeur overigens direct na afloop weten.
***
Dauphine lijkt na de sluiting van Yab Yum nu definitief de nieuwe thuisbasis van SOPSWEPS’29 geworden. Ondanks het feit dat de wedstrijd tegen Nieuwendam I ver uit de buurt van het Prins Bernardplein gespeeld werd, togen de leden na afloop daarvan eensgezind naar het restaurant waar eens Hamie zijn carière begon. Toen was het overigens nog geen restaurant.
En onvermijdelijk kwam weer de kwestie van thuiswedstrijden van SOPSWEPS ter sprake. De professor vond de tijd rijp om de kwestie aan de orde te stellen bij de eerstvolgende ledenvergadering. Dat vond de coach een prima idee: ‘Gaan we er in de Ardennen toch lekker over vergaderen.’
Helemaal creatief werd de directeur-ad-interim die voorstelde om vier eventuele thuiswedstrijden op vier verschillende top-locaties in Amsterdam af te werken. Tom Pieter droomde al jaren van het idee om dan in ieder geval een keer per seizoen een zaaltje in het Amstel-Hotel af te huren (op kosten van de sponsor als het even kon) en de bezoekers dan het eerste kopje koffie nog wel aan te bieden (op kosten van de sponsor als het even kon) maar verder zochten ze het dan maar uit. In overleg met het management van het Amstel Hotel een bord plaatsen met als tekst: het meenemen van eigen consumpties is verboden en dan zelf lekker gaan eten (kaviaar op kosten van de sponsor) en drinken (champagne op kosten van de sponsor).
***
Zowel webmaster Fuckin’ Li als de ivoorhandelaar konden nog topscorer van de 2de klasse B in het seizoen 2007-2008 worden. Daarvoor diende de ivoorhandelaar in ieder geval niet te verliezen van Cor Croese. En dat gebeurde nu juist wel waardoor niet webmaster Fuckin’ Li of de ivoorhandelaar met de topscorersprijs gingen strijken maar juist Croese.
‘Het is wel vreemd’, vond de webmaster. ‘Het is volkomen duidelijk dat Croese met een pocketFritz speelt maar hij gaat nooit naar de wc. Hij heeft bovendien geen oortje in of zo. Er is maar een mogelijkheid: hij heeft de beschikking over nieuwe technologie.’
Tom Pieter had zo zijn eigen gedachten over het fenomenale optreden van Croese. Want vreemd was het: iemand die sinds jaar en dag een tpr van 2200 in de KNSB-competitie haalde en daar sinds 2 jaar 2400 van had gemaakt.
‘Ik dacht gewoon dat ie gescheiden was of zo’, zei Tom Pieter. ‘Dat heeft over het algemeen een positieve uitwerking op de geestesgesteldheid van de man.’ Desgevraagd ontkende Croese dat echter. Een verklaring voor zijn hoge tpr’s wilde hij echter niet geven.
***
vrijdag 4 april 2008
Geen spoken meer maar nog wel in de race
Topscorers
Klasse 2B Team Bp Ap TPR
1.C.Croese Nieuwendam 6½ 8 2408
2. 31 SOPSWEPS'29 6½ 8 2385
3. 28 SOPSWEPS'29 6 7 2457
4. 19 SOPSWEPS'29 6 8 2350
5.S.Broersen NSI De Eenhoorn 6 8 2195
zondag 30 maart 2008
De achtste ronde
Tijdens het avondeten na de wedstrijd Oud Zuylen-SOPSPWEPS’29 bleek nog eens hoe zeer het de technisch directeur ernst was om snel tot zaken te komen met De Hoer over een transfer aan het einde van het seizoen van LSG naar de club uit Oud-Valkenveen. Zijn mobiele telefoon rinkelde voortdurend en uiteindelijk had hij de flegmatieke spits dan zelf aan de lijn. Al snel bleek dat De Hoer er nog altijd wel oren naar heeft om volgend jaar voor SOPSWEPS’29 uit te komen. Natuurlijk de financiële eisen van zijn manager J.F. waren nog altijd niet gering – zeker niet in het geval van de langdurige verbintenis die de technisch directeur voor ogen had – maar een onoverkomelijk probleem leken die toch niet. Financieel directeur J.B. was eerder in de week nog naar ‘het clubhuis’ geweest met Th.v.B. die nu toch alles op alles leek te zetten om de naam van zijn schoonmaakbedrijf volgend seizoen op het thuisshirt van SOPSWEPS’29 te laten prijken.
‘En daar hangt een prijskaartje aan’, aldus de financieel directeur. ‘Daar is Theo zich verdomd goed bewust van’.
‘Geen NAMEN noemen’, siste de onlangs bij SOPSWEPS aangestelde interim algemeen directeur P.v.O. direct ‘Als zo’n contract ergens nog op af zou kunnen ketsen is het wel als de informatie erover te vroeg in de openbaarheid komt.’
De financieel directeur keek direct verschrikt achterom. Het gezin wat daar zat te eten zag er volkomen debiel uit. Maar een dergelijke dekmantel had BSG eerder gebruikt. Had de Bussumse ploeg niet eerder C. K. als spion op hen afgestuurd? Die had SOPSWEPS veel schade berokkend voordat het uiteindelijk D.K. was geweest die de bewuste C.K. in de bekende Amsterdamse club ARGOS had aangetroffen met de toenmalige voorzitter R.D. van BSG.
‘Ok, nou dan kan alles snel geregeld worden’, hoorde Tom Pieter’, de technisch directeur tegen De Hoer zeggen. ‘Nee, we hebben echt wel gezien dat je de afgelopen weken bij LSG III totaal niet uit de verf komt, maar het bestuur heeft nog altijd vertrouwen in je.’ (...) ‘Ja, alleen de medische keuring zou nog een probleem kunnen worden. (...) Volgende maand, ja. Onze clubarts? Die ken je toch wel, dat is die F.B. ja.’
Het gesprek was afgelopen. Tom Pieter dacht na. Als De Hoer kwam zou die natuurlijk een plaats in de basis opeisen. Hij vroeg zie af ten koste van wie dat zou gaan. M.G. had zich met zijn gedrag in de kantine nogal eens het misnoegen van het bestuur op de hals gehaald maar spreidde in het veld altijd een opmerkelijk vechtlust ten toon. En daar was het bestuur toch gevoelig voor. Tegen Oud Zuylen had ie overigens kansloos verloren maar dat was niet meer dan een incident.
F.S. moest eigenlijk naar de psycholoog bedacht Tom Pieter. De voormalige topscorer en publiekslieveling van SOPSWEPS ging dit seizoen door een diep dal. Het was een publiek geheim dat zijn vrouw bij hem weg was en dat had hem blijkbaar meer aangegrepen dan hij wilde laten merken. Tegen Oud Zuylen wist hij na een mislukte combinatie in de slotfase nog wel wat kansen te creëren, maar de nederlaag kon hij niet ontlopen.
En dan stond natuurlijk zijn eigen positie nog ter discussie. In navolging van Gaston Taument en Regie Blinker die dat vroeger bij Feyenoord ook plachten te doen, was Tom Pieter regelrecht vanuit de discotheek naar de kleedkamer gegaan. De anderen hadden wel gemerkt dat hij tijdens de warming-up nog lang niet nuchter was, maar hadden er niets van gezegd omdat hij al vrij snel voor 0-1 had gezorgd. Maar als hij had verloren...
Over het verdere verloor van de wedstrijd kon hij weinig zeggen omdat trainer G.P. hem direct na zijn openingsdoelpunt had gewisseld. ‘En je snapt wel waarom’, had die hem op weg naar de kleedkamer nog toegebeten. Tom Pieter had geweigerd op de bank plaats te nemen en was direct naar de kantine gegaan. Daar was het laatste nog niet over gezegd.
88
Klik hier voor een partijtje uit de 8e ronde (wachtwoord vereist).
zondag 10 februari 2008
SOPSWEPS'29 rekent met 2 spoken af na 3e gelijke spel
In een gebouwtje boven een drukke verkeersader in het centrum van Delft hebben de acht helden (plus twee supporters, 64 en 32) van Sopsweps met 4-4 gelijk gespeeld tegen DSC-2. Daarmee voldoet de ploeg al na zes wedstrijden aan zijn jaarlijkse doelstellingen: niet degraderen en niet promoveren. Hoe verging het de acht schakers in Delft? En zal de BMI-rating de volgende keer de bordvolgorde bepalen? Hierbij een verslag.
Onze eerste bordspeler, 19, trof het dat zijn tegenstander, die wat lusteloos oogde en navenant speelde, al spoedig na de opening in de fout ging. Deze fout leidde direct tot ineenstorting van de zwarte stelling, waarna onze 19 meestal geen misstappen meer begaat. Ook nu deed hij dat niet en dus alweer een puntje voor hem.
Aan bord twee speelde onze IM 28. Hij was ziek, heel ziek. Toch gekomen, klasse, nadat hij de afgelopen dagen ook al zoveel tijd was kwijt geweest aan de lancering van zijn revolutionaire ratingsysteem (zie elders op de website.). Gelukkig beschikt 28 over zoveel routine dat hij ook ziek zijn mannetje staat. Hij stuitte op een agressieve tegenstander, maar met een thematisch kwaloffer leidde hij een klassieke centrumopstoot in, die hem tenslotte het volle punt opleverde. Helaas kon 28 zich naderhand niet volledig op het verhogen van zijn correctiefactor storten (hetgeen hij vooraf van plan was), maar de redactie heeft er alle vertrouwen in dat deze binnenkort hard zal stijgen. Zeker nu het zulk mooi weer geworden is.
Aan bord drie speelde 31 met wit. Hij had weer eens zo’n topdag waar alles lukte. Opening met initiatief, aardige combinatie met materiaalwinst en vervolgens een vlekkeloze techniek. Hij was de eerste Sopper die zaterdag won. Mooie partij!
Aan bord vier een tragedie, want onze topscorer (88) wilde niets liever dan in de stad van B. laten zien dat hij ook daar altijd wint. Wellicht was het de ongewild aanwezige druk van B. die ertoe leidde dat onze man ineens opzichtig blunderde: hij liet zich mat zetten. De stelling was op dat moment heel interessant en 88 had zomaar een eindspel kunnen krijgen met drie pionnen tegen een toren, waarin hij zeker winstkansen zou hebben gekregen. Bovendien zijn dat de stellingen waar hij zo van houdt. Weg 100%-score, jammer!
47 speelde een bizarre partij. Hij had eigenlijk de gehele partij bijna niets, maar zijn tegenstander gaf op de een of andere manier blijk dat hij IMMER tevreden was met remise. Toen 47 als laatste zat te spelen bij een stand van 3½-3½ probeerde hij het heel omzichtig, ook toen zijn tegenstander te kennen had gegeven dat thuis zijn vrouw en kinderen zaten te wachten. 47, een van de liefste Soppers, bleek heel gevoelig voor deze opmerking en wilde zijn winstpogingen onmiddellijk staken. ‘Niets daarvan 47’, zei een boze teamcaptain, ‘onze vrouwen en kinderen wachten al zestien jaar op ons. Jij speelt gewoon door en zult winnen.’
De aangeslagen 47 vervolgde zijn winstplan maar raakte volledig van de kook en stond in no-time straal verloren. Toen de gehaaide Delftenaar met de dame binnen kwam, stond de stelling van wit op instorten. Echter, zwart had wel een eeuwigschaakmechanisme. De man keek nog maar eens op zijn horloge en bedacht zich geen moment: remise!
Aan bord zes speelde 44 een wel heel merkwaardige partij. Hij stond vanaf de opening onder zware druk in een Engelse stelling en toen wit een vrijpion op b7 kreeg, gaven wij zwart weinig kansen meer. Echter, 44 is een gerenommeerde verdediger en maakte die status weer eens volledig waar. Hij haalde maximaal rendement uit zijn verloren stelling en wikkelde feilloos af naar een moeilijk staand toreneindspel. Daarin etaleerde hij zijn fantastische techniek en tenslotte maakte hij moeiteloos remise. Prachtig toch?, hoor ik u denken. Nee, zeker niet! Want in de slotstelling stond 44 gewonnen, ondanks zijn pion achterstand. De witspeler had zichzelf immers in tempodwang gebracht en zijn stelling zou spoedig uiteen gevallen zijn als zwart had doorgespeeld…
16 speelde aan het zevende bord tegen een oud teamgenoot op de middelbare school. In die tijd, alweer dertig jaar geleden, speelden zij vaak een partijtje schaak tegen elkaar in de pauze. Meestal verloor 16, terwijl hij zich toen toch de sterkere speler achtte. Nu, in 2008, had 16 geen idee hoe sterk zijn tegenstander was. Van zichzelf weet hij al enige tijd dat hij niet meer de speler uit de jaren tachtig is. Wel, het werd een bewogen partij tussen de twee voormalige klasgenoten. 16 kwam slecht uit de opening en moest alle zeilen bijzetten om niet in groot nadeel te geraken. Met veel duw- en trekwerk wist hij onmiddellijk verlies te voorkomen en toen de Delftenaar in lichte tijdnood een fout maakte, gloorde er ineens de hoop op een wonder: zou 16 zelfs gaan winnen? Zover kwam het niet, want eenmaal met het initiatief in handen, liet 16 zich op kinderlijke wijze beschwindelen, waarmee het punt toch in Delft terechtkwam. Latere analyse wees uit dat er na de fout van zwart wellicht toch niet meer dan remise voor 16 in zat.
Tot slot van dit verhaal bord acht. Zoals bekend is 99 aan zijn vierde jeugd begonnen; zijn spel maakt weer de frisse indruk van vroeger. Ook tegen Delft speelde hij zonder angst (laat staan schroom), en met gepointeerd spel kreeg hij in een Pirc de overhand. Zijn tegenstander had minder tijd over, maar begon wel op het juiste moment aan de tegenaanval. Helaas voor ons en 99 zelf, overspeelde hij op een zeker moment zijn hand en vergat hij zijn eigen koning bescherming te geven in een poging die van wit mat te zetten. De witspeler was echter eerder met zijn mataanval.
Al met al een redelijk eindresultaat, de derde 4-4 van het jaar. We zijn nu vrijwel veilig en ook het promotiespook is uit de buurt. Helaas kon de tevoren geplande ontmoeting met B. en haar partner niet doorgaan, doordat wij wegens onvoorziene omstandigheden in een lokaal restaurant ineens met gezwinde spoed de mooie stad Delft moesten verlaten. Sommige dingen heb je nu eenmaal niet in de hand, hetgeen soms jammer en soms mooi is. In het geval Delft was het jammer. Volgende keer beter,
16
donderdag 7 februari 2008
SOPSWEPS'29 introduceert revolutionair ratingsysteem
Vanaf heden beschikt Sopsweps '29 als de eerste schaakvereniging ter wereld over een eigen ratingsysteem waarbij de speelsterkte op het schaakbord, zoals het hoort, wordt gecorrigeerd aan de hand van de BMI en de alcoholconsumptie.
Na uitgebreide analyse van diverse berekeningsmethoden is er gekozen voor een formule die is gebaseerd op standaardwaarden voor de consumptie en BMI (respectievelijk 14 eenheden per week en 22,5). Het effect van individuele afwijkingen ten opzichte van deze standaardwaarden wordt vervolgens gedempt met behulp van uit de schaakwereld bekende constanten: de constanten van Landau, Viswanath en Catalan. Bovendien worden de consumptie- en BMI-waarden gelijkgeschakeld.
Het resultaat is een ratingsysteem dat voor iedereen eerlijk is en waarmee de traditionele kloof tussen club- en caféschakers eindelijk wordt overbrugd.
De eerste Sopratings die met behulp van deze alomvattende berekeningsmethode zijn verkregen, luiden als volgt:
88: 5220
19: 3997
64: 3422 *)
10: 2825
16: 2786
28: 2388
31: 2308
44: 2238
58: 2232
47: 1722
32: 1501
*) is rating per 1 november 2007; februaricorrectie 2008 volgt.
Bereken nu je eigen Soprating - alsof je een echte Sopper bent - met ons webformulier voor Sopratings.
Wijzigingsgeschiedenis:
7 februari 16:40: ratings aangepast aan lijst van 1 februari, rating toegevoegd
8 februari 9:00: link naar rekenmodule toegevoegd, rating toegevoegd, rugnummer gecorrigeerd
10 februari 14:00: ratings toegevoegd
Opmerkingen van de Materiaal- en ratingcommissaris
Vanwege de grote belangstelling voor de Soprating en de rekenmodule in het bijzonder, acht ik het als Materiaal- en ratingcommissaris opportuun om enige achtergrondinformatie te bieden voor iedereen die de discussie over ratings binnen Sopsweps niet heeft kunnen volgen.
De Soprating is in het leven geroepen om een indicatie te bieden voor het prestatieniveau van Soppers gedurende de gehele KNSB-zaterdag — niet alleen tijdens de partij — en tijdens het gehele Sopsweps-weekend — niet alleen tijdens het clubkampioenschap (indien dit in de vorm van een schaak- in plaats van hamiewedstrijd wordt gehouden).
De KNSB-rating bleek hierbij tekort te schieten omdat alleen de uitslag van de KNSB-partijen in beschouwing wordt genomen voor de berekening. Tevens bleek de uitslag van de KNSB-partij na diverse controle-experimenten en dubbelblindonderzoeken niet maatgevend voor de prestaties in het voor- en nagebeuren.
In gesprekken op hoog intellectueel niveau tijdens het Sopsweps-weekend van 2007 werd ontdekt dat de zogenaamde Body Mass Index een belangrijke maatstaf is voor het prestatieniveau van Soppers. Uw Materiaal- en ratingcommissaris heeft deze metriek vervolgens gecombineerd met standaardprestatiecijfers voor de zogenaamde nasop om tot een uniek ratingsysteem te komen.
Dit systeem is nog in de experimentele fase en kent zijn eigenaardigheden, zoals ook moge blijken uit de hoge klassering van 10. Een van de onvolkomenheden is dat een BMI onder de 18,5 feitelijk een negatieve invloed op de Soprating zou moeten hebben, omdat dit wijst op een gezondheidsprobleem. Dit is echter niet het geval. Nu is dit binnen Sopsweps '29 geen probleem omdat leden met een dergelijke lage BMI een uitstervend ras zijn.
Het is overigens een hardnekkig gerucht dat een hoge BMI een hoge Soprating oplevert, maar dat is onjuist. Een BMI van 22,5 is het break-evenpoint, daarboven daalt de rating en daaronder stijgt de rating. Ongeveer hetzelfde geldt voor de alcoholconsumptie: 14 eenheden (glazen van het normale soort voor de desbetreffende alcoholische drank) is het break-evenpoint, daarboven stijgt de rating en daaronder daalt de rating.
De invloed van één glas meer of minder op de Soprating is niet +/- 1/14 maar wordt verkleind met behulp van de constante van Landau (0,5). Op dezelfde wijze wordt de invloed van de BMI verkleind met de constanten van Viswanath en Catalan.
Mogelijk worden op dit gebied verbeteringen doorgevoerd voor de aprillijst. Notoire drankorgels die 's avonds als ze op gang zijn gekomen, nog geen houten schaakpaard van een echt paard kunnen onderscheiden, staan nu wel erg hoog in de lijst. En dan heb ik het niet alleen over de al eerder genoemde 10.
dinsdag 29 januari 2008
Nog één maand!
En dan is het precies 4 schrikkelperiodes geleden, dat onderstaand illuster 8-tal, dat feitelijk bestond uit 3 3-tallen, maar Koets was er niet bij, en de jonge Tommie kwam pas een jaar later, omdat hij eerst nog een seizoen in de landelijke zaterdag-competitie mocht spelen bij de grote zuster, want dat zou er anders toch nooit meer van komen (!), tezamen kwam vanwege de oprichtingsvergadering van wat de werktitel SOP, kort voor Samen Op Pad, kreeg, in de Utrechtse Ridderschapsstraat, toen de woning van hij die kort daarna de eerste, tevens laatste, voorzitter werd van SOPSWEPS'29, wat de hamer verklaart die hij staande houdt.
Van links naar rechts staand: 71 - 88 - 11 - 99; zittend: 64 - 14 - 32 - 29.
Nog één maand, dan begint het SOP-jubileumweekend!
.
woensdag 2 januari 2008
2008
2008, at last. Het jaar waar Tom Pieter zij hele leven op had gewacht. Voor het eerst een jaarwisseling die hij helemaal alleen had doorgebracht. Hij kon zich niet meer herinneren hoe lang hij – verlamd door de angst om alleen te zijn - op die ene dag van het jaar steeds weer krampachtig gezelschap had opgezocht. En hoewel er over het algemeen niets mis met dat gezelschap was geweest, was dat niet de reden geweest dat hij het had opgezocht.
Met Oud en Nieuw had Tom Pieter al lang een haat-liefdeverhouding gehad. 364 dagen van het jaar – of 365 natuurlijk - waande hij zich de koning van de nacht. Of verschuilde hij zich in ieder geval daar. Als de rest van Nederland sliep, beleefde hij iedere dag weer zijn finest hours. Natuurlijk, aan dat gegeven hing een prijskaartje, maar toch. 31 december leek alles anders. Dan drong de rest van Nederland zijn territorium binnen. Dat was best gezellig, maar het bleven indringers.
Eerder op de dag had Tom Pieter telefonisch contact gehad met de directeur, waardoor hij eraan herinnerd werd dat het verhaal over hem over de ontmoeting tussen SOPSWEPS'29 en Alphen nog niet het einde had gekregen dat het verdiende. Nogmaals gingen zijn gedachten twee weken terug in de tijd.
Op die avond van de vijftiende december 2007 waren het uiteindelijk zes leden van de schaakclub SOPSWEPS’29 die in een Alphens eethuis aan tafel gingen. Dat was een lichte verrassing voor Tom Pieter, die weliswaar met een voortijdig vertrek van Hamie had gerekend, maar niet met dat van Frank. Die had hem, zo vertelde Gert, tijdens het laatste biertje in de speelzaal echter plotseling licht triomfantelijk medegedeeld dat hij die avond niet zou meegaan. O, had Gert gezegd, waarop Frank wat teleurgesteld had gekeken.
De netmanager had de stille wenk echter wel begrepen en vroeg: ‘Maar wáárom ga dan je niet mee eten?’ Frank had beweerd een date te hebben, voor het eerst sinds zijn scheiding van Nina. Nina. Iedere keer als Tom Pieter aan haar terugdacht, voelde hij de opwinding weer direct opkomen. Hij kende weinig vrouwen die zo consequent een rol in het leven speelden als Nina. Zozeer dat ze waarschijnlijk zelf was vergeten wie ze vroeger was geweest. Dat er met haar daarom niet samen viel te leven had Frank, hoewel wat laat, ongetwijfeld terecht geconstateerd. Maar met enige passie en jaloezie bedacht Tom Pieter dat ook voor deze vestaalse maagd seks toch haar belangrijkste uitlaatklep in het leven geweest moest zijn. En uit eigen ervaring wist hij dat je met licht gemankeerde vrouwen waanzinnige seks kon hebben.
Het afspraakje met Janet was overigens wel de enige verklaring die Tom Pieter kon bedenken voor de nederlaag die Frank eerder op de dag tegen Paul de Vries leed. Het puntenkanon van SOPSWEPS’29 van de afgelopen jaren bereikte met wit geen voordeel en verloor in het middenspel een pion. Toch wel apart, meende Tom Pieter, dat een man van 41 nog zo in de zenuwen over een vrouw kan zitten.
Daarvoor had ook Hamie zijn partij verloren. De penningmeester weerde zich op zijn manier dapper, maar kwam structureel tekort. Tijdens wat biertjes en bitterballen observeerde Tom Pieter hem nauwkeurig en hij kon niet anders dan tot de conclusie komen dat Hamie in zijn hoofd wellicht met veel dingen bezig is, maar schaken en SOPSWEPS’29 daar in ieder geval niet toe behoren. Sympathiek als altijd veinsde Hamie aandacht voor de technische details van de overwinning van de netmanager en de remise van softwarespecialist Johan, maar Tom Pieter verwachtte niet dat hij met deze acteerprestatie ooit een belangrijke toneelprijs in de wacht zou slepen. Wel pijnigde Tom Pieter zijn hersens over wat er dan wel in de bovenkamer van Hamie omging.
Leuk voor de roddelpers was de fraude van de netmanager met zijn notatiebiljet geweest. Op het oog had hij een overtuigende overwinning in een scherpe variant van de Tsjigorin geboekt, maar in de analyse moet het hem gedaagd zijn dat hij vlak voor het einde de sterkste voortzetting had gemist. ‘Zetten, kijkcijfers, wat maakt het allemaal uit’ zoiets zal hij toen gedacht hebben, want toen Gert de netmanager voor het clubarchief om zijn notatiebiljet vroeg, was deze druk bezig om Lf3 uit te gummen en te vervangen door het direct winnende Lc4. Gert was onverbiddelijk. De netmanager gaat met Lf3 de annalen in.
Ook met de titel van dit verhaal was Gert onverbiddelijk. Hoewel Tom Pieter die inmiddels in 2008 had veranderd, wist hij drommels goed dat die oorspronkelijk Nina, Janet en Linda was geweest. Niet dat hij over het algemeen dacht vrouwen te doorgronden, maar van Linda Mook had hij werkelijk nooit iets begrepen. Zonder ooit een moeilijk gespreksonderwerp aan te snijden, had zij een jaar lang seks met hem gehad. Op de een of andere dag had ze het ook weer uitgemaakt met Tom Pieter. Hoewel de vergelijking niet helemaal opging, had Gert het goed gezien: een soort Nina.
‘Dit wordt toch nooit iets’, had Linda nog een soort van verklaring gegeven, toen ze het uitmaakte. ‘Nee, natuurlijk niet’, had hij begripvol geantwoord.
Tom Pieter
