De laatste twee alinea’s van 'Overpeinzingen Van Tom Pieter' nader uitgelegd

Voor veel van de SOPSWEPPERTJES bleken de laatste twee alinea's van Overpeinzingen Van Tom Pieter lastig te verhapstukken zonder uitleg. ‘Het werd me allemaal te veel Arnon Grunberg’, aldus Thomas vanuit een grote stad in Catalonië. ‘Ben je soms met Arnon op vakantie geweest’, liet David Alexander vanuit Australië weten. Ook hem was de opvallende gelijkenis tussen Tom Pieter en de grote Nederlandse schrijver opgevallen.

Het was niet de gewoonte van Tom Pieter om op dergelijke opmerkingen in te gaan of er zelfs maar aandacht aan te besteden maar in dit geval moest hij wel. Want stel je voor dat J. en M. echt bestonden, het verhaal lazen en het ook niet begrepen. Dat was weliswaar waarschijnlijk de bedoeling van Grunberg met zijn boeken, maar niet van Tom Pieter met zijn overpeinzingen. Misschien was dat wel een bestaand effect dat hij nog niet kende: dat je als schrijver ongemerkt de stijl van de collega die je het meest verafschuwde overnam. Omdat de andrenaline-spiegel in je bloed continu hoog was, als je werk van hem las.

Tijdens de toespraak van arbiter Koos, even later, schoot het door zijn hoofd. Het was in Grand Café Sonnevanck in Wijk aan Zee twee jaar geleden geweest waar hij met Marleen en Adri had afgesproken. ‘Je kent J. toch wel’ of iets dergelijks had Marleen gezegd. Hoewel hij haar naam wel eens had gehoord, kende Tom Pieter haar niet en op dat moment maakte ze geen grote indruk. Tsja, in dat geval verdiende hij de aandacht van J. ook niet echt, zelfs niet als die er ’s avond in Café de Hare Majesteit in Hoogeveen nog zou komen.

’s Avonds in de Hare Majesteit – waar overigens bij toeval ook Webmaster Fuckin’ Li aanwezig was - kwam alles op zijn pootjes terecht. Achtereenvolgens besloot J. om terug naar Groningen te gaan, met de trein te gaan en door de directeur naar het station gebracht te worden. Dat was wat Tom Pieter gewild had maar tegelijkertijd ook weer niet. In een melancholieke bui scheurde hij met G. terug naar de bungalow in Echten. Om ruim 30 euro met poker te verliezen.

Tom Pieter

Overpeinzingen van Tom Pieter

Al vaker had Webmaster Fuckin’ Li van www.sopsweps29.nl aan Tom Pieter gevraagd of hij nog eens een verhaal voor de site wilde schrijven. Die stond daar weliswaar niet onwelwillend tegenover, maar het ontbrak hem daarvoor meestal aan inspiratie en dan werden het maar zielige verhalen. Van die Arnon-Grunbergstukjes die nergens over gingen. En dan nog zonder de mooie zinnen van Grunberg. Want dat kon je wel aan Grunberg overlaten, meende Tom Pieter. Toch was hij er diep in zijn hart van overtuigd dat Grunberg vanuit New York iedereen in Nederland uitlachte. Omdat hij er in slaagde door de mooie verpakking zijn lezers het absolute niets te verkopen.

Vandaag was alles echter anders. De directeur had hem verteld dat J. langs zou komen bij het schaaktoernooi in Hoogeveen en dat feit alleen al bezorgde Tom Pieter een gevoel van lichte opwinding. Dat was niet zo verwonderlijk: sinds de wedstrijd LSG3-SOPSWEPS'29 van twee weken geleden was ze in snel tempo tot een cult-figure pur sang uitgegroeid. Eerst door haar overtuigende overwinning op de directeur. Daarna was ze samen met haar teamgenoot M. met de jongens van SOPSWEPS'29 wezen stappen hetgeen bij hen voor een opmerkelijke metamorfose had gezorgd. Zo jolig als die avond hadden ze zich in jaren niet gedragen. De netmanager zou de hik hebben gekregen en bij het afscheid van J. en M. was er luidruchtig gezongen en gezwaaid.

Die gebeurtenissen alleen hadden Tom Pieter al jaloers gemaakt dat hij er die dag niet bij had kunnen zijn wegens familieverplichtingen. Maar dat was nog maar het begin geweest. Heel Nederland stond op het punt kennis te maken met SOPSWEPS'29 Meets J. en M. omdat enkele papperazzi tijdens LSG3-SOPSWEPS'29 enkele confronterende foto’s van J. en de directeur hadden gemaakt en een webmaster van www.sopsweps29.nl in eerste instantie de verleiding van een verveelvoudiging van zijn bezoekcijfers niet had kunnen weerstaan. Zonder dat hij precies kon uitleggen waarom, had dat het verlangen van Tom Pieter om erbij geweest te zijn sterker gemaakt.

J. zou meedoen aan het zogenoemde prominenten-toernooi in het gemeentehuis van Hoogeveen en direct na een eerste introductie daar bezorgde ze Tom Pieter de schrik van zijn leven door hem te vertellen dat ‘ze bij Corus toch al eens met elkaar hadden gesproken’. Was het iemand anders geweest die hem dat verteld had, zou hij waarschijnlijk onmiddellijk beweerd hebben dat hij zich dat nog heel goed kon herinneren ook al kon hij dat niet. Maar tegen J. lukte dat niet. En dus deed Tom Pieter er schaamtevol het zwijgen toe. En pijnigde hij zijn herinnering op zoek naar de ontmoeting.

Tijdens de toespraak van arbiter Koos, even later, schoot het door zijn hoofd. Het was in Grand Café Sonnevanck in Wijk aan Zee twee jaar geleden geweest waar hij met Marleen en Adri had afgesproken. ‘Je kent J. toch wel’ of iets dergelijks had Marleen gezegd. Hoewel hij haar naam wel eens had gehoord, kende Tom Pieter haar niet en op dat moment maakte ze geen grote indruk. Tsja, in dat geval...

’s Avonds in de Hare Majesteit – waar overigens bij toeval ook Webmaster Fuckin’ Li aanwezig was - kwam alles op zijn pootjes terecht. Achtereenvolgens besloot J. om terug naar Groningen te gaan, met de trein te gaan en door de directeur naar het station gebracht te worden. In een melancholieke bui scheurde Tom Pieter met G. terug naar de bungalow in Echten. Om ruim 30 euro met poker te verliezen.

Op verzoek van Webmaster Fuckin’ Li zijn de meeste namen gefingeerd omdat er anders door buitenstaanders ge-goog-led zou kunnen worden. De overeenkomst met bestaande personen of gebeurtenissen berust bovendien meestal op louter toeval.

Noot van Webmaster Fuckin’ Li: waar Webmaster Fuckin’ Li staat wordt Webmaster Fuckin’ Li bedoeld (deze naam is niet gefingeerd). Waar wel webmaster maar niet Fuckin’ Li staat, wordt wel een webmaster maar niet Fuckin’ Li bedoeld.

[Foto's volgen]

16 wordt 45

Om privacyredenen is 16 slecht herkenbaar in beeld gebracht. Niettemin brengen wij hem onze oprechte felicitaties over.

Oetsie, Koetsie? David Alexander!

En ineens wist ik het. Waar ken ik die naam toch van?

“Bij het grondig doorlezen, enkele maanden geleden, van een internet-forum over
intelligent ontwerp, kreeg ik een ongewone bijdrage onder ogen van David Alexander
met als titel: ‘Is schoonheid niet meer dan Darwins boze droom?’ Daarin schrijft hij:

hij? Hij? HIJ! Natuurlijk! Wij kennen hem allemaal! Onze Koets, Koetsie,
onze man Down Under. Want wat valt er op na te slaan in onze statuten?

34.530                  Oprichting
 
Heden, de eerste april negentienhonderd twee en negentig,
verschenen voor mij, Mr Wouter Maria Steins Bisschop, ----
notaris ter standplaats Naarden: -------------------------
1. De heer Feike Gijsbertus [nr 29], vennootschapsdirec- -
.
.
4. De Heer David Alexander Koetsier, student, wonende te -
   3811 CA Amersfoort, Krommestraat 17A, volgens zijn ----
   verklaring geboren te Amsterdam op achttien november --
   negentienhonderd zeventig, ongehuwd; ------------------
5. De Heer Paul etc etc 
 

Die Koets toch; onwetend op de SOP-site geciteerd worden,
onder zijn alter ego, David Alexander!

.

Plato over intelligent ontwerp: Waarheid, Schoonheid en het Goede

“Bij het grondig doorlezen, enkele maanden geleden, van een internet-forum over
intelligent ontwerp, kreeg ik een ongewone bijdrage onder ogen van David Alexander
met als titel: ‘Is schoonheid niet meer dan Darwins boze droom?’ Daarin schrijft hij:

Vaak wordt er aangevoerd . . . dat het bestuderen van Darwins theorie aan biologen moet worden overgelaten; dat het louter een zaak is van empirische, afgeleide kennis die aan deskundigen moet worden overgelaten. Maar het komt mij voor dat Darwins theorie in strijd is met een belangrijk principe dat door de Westerse beschaving wordt aanvaard, Socrates’ drie-eenheid, het geloof in de essentiële eenheid van het goede, het schone, en het ware, en, als dat zo is, dan is ze in strijd met een opvatting die wordt gehuldigd als wijsheid, het domein van primaire kennis die voor iedereen toegankelijk is, en waarvoor iedereen de verantwoordelijkheid heeft om deze te cultiveren, en niet alleen het domein van een groep gespecialiseerde vakmensen.” W.T.S. Thackara

Tot zover dit citaat.

Heeft dit iets te maken met de wedstrijd LSG-3 - SOPSWEPS’29 van zaterdag 6 oktober 2007? Het antwoord is mysterieus: aan één kant wel, maar aan één kant ook niet. En daarin moet de verklaring van de 2,5-5,5 nederlaag worden gezocht, want met schaken had het immers niets te maken.

Dus dan hier maar over de eerste, derde en vierde helft uitvoeren. Zij die willen weten hoe de wedstrijd verliep, verwijs ik naar de website van LSG waar mijn gedroomde tegenstandster Adinda Serdijn een prima verslag schreef.

En wat deden de Soppers dan WEL in Leiden? Daar is iedereen natuurlijk erg nieuwsgierig naar. Wel, ik kan u geruststellen: wij hebben een absolute topdag gehad. De Voorsop in het aloude vertrouwde wegrestaurant over de A4 voelde wederom fantastisch, alleen was het door het vervroegde aanvangstijdstip nog net geen geschikt moment voor een tripple Whopper. Daarom namen de meeste van ons een gezond broodje met nog gezondere sap. Er werd gezellig gekeuveld over ditjes en datjes, maar geen moment over schaken. Ineens riep iemand dat we op moesten schieten, hetgeen we onmiddellijk deden. Met drie auto’s en twee tomtom’s was het vervolgens een eitje om het denksportcentrum in Leiden te vinden. We waren ruim op tijd in de zaal. Hartverwarmend was de ontmoeting tussen de oude vrienden Li en Bruno op het toilet, waarvan ik getuige mocht zijn maar welk gesprek ik hier om redenen van privacy en wellicht (te) jeugdige meelezers niet zal publiceren.

De derde helft was zelfs van een buitengewoon hoog gehalte. Er was duidelijk een goede synergie tussen onze vereniging en die van de gastheren. Het voelde zelfs al snel alsof wij de wedstrijd met ruime cijfers hadden gewonnen en ook ik voelde me heel even een belangrijke puntenmachine. Kortom, wat ging het goed met ons!

Twee tegenstanders, een (jonge) dame en een heer, gingen zelfs met ons mee uit eten, waarna ook een vierde helft volgde in een lokaal jazzcafé. Wij kwamen dan ook laat terug in de hoofdstad, echter in de nuchtere wetenschap dat wij gewoon met 5,5-2,5 hadden verloren en dat dit nul wedstrijdpunten opleverde.


Desondanks denk ik namens het gehele team te spreken dat LSG-uit een van onze betere wedstrijden was van de laatste jaren. De komende steden zijn derhalve gewaarschuwd, we gaan ons steeds cultureler gedragen.

Jeroen (16)

Meer foto's volgen!